Ieder jaar met Lammas vertel ik het verhaal van de Wol door het jaar. Hoe de Godin als jongeling in het vroegste voorjaar (Imbolc) het komt brengen, en wij het spinnen tot intenties en verlanges. In het seizoen van de Godin als Geliefde (Beltane) kammen we het draad, maken we er glanzende verhalen van, door liefde toe te voegen en toe te staan dat er ook draden knappen, verloren gaan. In het seizoen van De Moeder (Lammas) reiken we Haar de draden aan en maakt Zij ze tot een samenhangend verhaal, het tapijt van ons leven. En dan.. tot slot knipt de Oude Moeder (Samhain) het verhaal los van het weefgetouw, en brengt ons met verhaal en al tot essentie, als in Haar ketel losmaakt wat niet vast hoeft te blijven. Uiteindelijk stijgen we, ijl als nevel, op uit Haar Ketel, in de armen van de Moeder van Lucht (Yule), die ons draagt in Haar armen van wolken, ons vraagt te dromen tot het weer tijd is om de wol in het jaar te dragen..