Ben jij klaar voor magie?
Weet je nog? Dat je als kind klaar was om magie te zien? Ik had maar weinig suggestie nodig om dansende elfjes te zien in wolken mugjes in de zomer, of de ingang van het kabouterhuis tussen de wortels van een grote boom. Liggend op mijn buik in het bos bij oma’s caravan, turend tussen wortels van een grote klimboom, klaar voor het zien van een natuurwezen. De vreugde dat ik de magie van de natuur zo dicht bij me voelde. Op zulke momenten was ik blij, was alles goed: in oma’s onvoorwaardelijke liefde, vrij van school en verplichtingen, spelend in het bos.
Doe niet zo gek…
Die bereidheid wordt er vaak uitgewerkt ‘doe niet zo gek’ alsof de wereld magische waarnemers een beetje eng vind, alsof je opvoeders bang waren dat je zou verdwijnen in de toverwereld in je hoofd.
Maar sluimert het nog bij je? Of is het springlevend? De verwondering, het ontzag, de bereidheid om iets niet te snappen en als magisch te ervaren? Ik spreek vaak over subtiele energieën als ik het heb over magisch waarnemen. De energie die hangt om ieder natuurlijk element: planten, dieren, bomen, jij en ik. Hoe meer je bereid bent, open staat, zonder oordeel waarnemen wilt, hoe meer je het kunt ervaren.
“The world is full of magic things, patiently waiting for our senses to grow sharper.” – W.B Yeats
En.. Dit ervaren brengt niet alleen maar de vreugde van verwondering, het laat ook zien hoe wreed en pijnlijk leven soms is, als je subtiele energieën van mensen of natuur-in-nood steeds beter waarneemt. Hele nieuwe lessen dienen zich aan in het verlengde hiervan: acceptatie van leed, buiten jezelf houden (of, als dit niet gaat: door je laten glijden) van de pijn van anderen, bij jouw eigen kalmte en vreugde blijven ook al is er ellende om je heen.
Wil je hierover doorpraten met me? Je kunt een TempelSessie bij me boeken, dan zoeken we samen jouw bron van verwondering en nemen we manieren van omgaan met het leed van de wereld door.
